Sapsarı sızıntılar

bir yangından öteye geçemiyordum

ve ben senden daha ağlak

daha dik

sana esiyordu rüzgar

asi ruhun isyan ediyordu sanki

sana gelen her seramoniye benden

ismimi öpüyordu dudakların

ısırgan bir yaprak yeşilliğinde

takatimi zorluyodu gelişlerin ruhuma

dokunulmazlığın olsada görünmezliğin belki

sana olan aşkım olmaksızın uyanmaya hasret ben

bastığım toprağa içtiğim suya güzel olan herne varsa

ruhuma istemedende olsa seni bulaştırıp duran ben

içinden iki gösünün arasından sana ait bir parça gibi

kopartılan ben

kanımda öfke

inancımla yürüyorum

zehirim içime akarken

sırtımda bohçadan bozma tortu duygusallıklar

yüze gülmek üstüme yapışmış alışkanlık

kan sızarken düşlerimin kırık camlarından

güzel olmak ibadet yarısı

faili meçhul bir aşk cinayetinde tutsak aşık üstüme biçilmiş kaftan

kaybetmekten çok kaybedilmekten tükenmiş

araken tekliğimi

zindanlar mahsenlar kocaman taşduvarlar

adı herneyse suretsizliği görünen

savaş artıklarıyla dolu avuçlarım

ellerim öfkemden

öfkem nefesimden daha kırmızı ...